ترانه هایی از مانشت / دکتر علیرضا خانی،ایوانغرب
...
آنچه در ابتدا از رباعی به ذهن خطور می کند استدلال است و می دانیم رباعی
شعری ست که بر اساس استدلال، و استدلال فلسفی شاعرانه بنیان نهاده شده
است. لحظه ای کوتاه بر اساس استدلال می توان شعری سرود که بیان فلسفی در آن
خودنمایی کند البته جناب محمد مرادی نصاری نیز این ویژگی را در رباعی هایش
چه آگاهانه و چه ناآگاهانه بکار برده است...
یادداشتی بر «نواختن ویولون با اَره» مجموعه شعر محمد مرادی نصاری
چندی پیش آقای آیت نامداری از شاعران نجیب ایوانی را دیدم که خبر از چاپ رباعیات شاعر جوان دیگری از این شهر آقای محمد مرادی نصاری می داد و چند دقیقه نگذشت که خود آقای مرادی به جمع ما پیوست و من هم چاپ مجموعه ی شعرش را به او تبریک گفتم و از او سراغ مجموعه اش را گرفتم که گفت چند روز آینده برای نمایشگاه کتاب آماده می شود و بعد از مدتی جناب مرادی عزیز لطف کردند چند جلد از این مجموعه خوب و قابل تامل را در اختیار بنده گذاشتند. مجموعه شعر «نواختن ویولون با اره» که با تعداد ۵۴ رباعی از طرف انتشارات نصیرا با کیفیت خوب چاپ در تیراژ ۱۱۰۰ نسخه عرضه شده است از شاعر جوان و با ذوق و پرکار جناب آقای محمد مرادی نصاری است که چندیست در وادی رباعی سرایی گام نهاده است. آقای محمد مرادی نصاری اشعار زیبایی به زبان کُردی در گویش کلهری نیز سروده اند که امیدواریم در آینده اشعار کُردی ایشان نیز به چاپ برسد. با این مقدمه ی اندک به سراغ مجموعه شعر «نواختن ویولون با اره» می رویم و در کوچه های کوتاه این ابیات تاملی می کنیم. /